jueves, 8 de septiembre de 2011

Afloja

Un tipo que va por la vida en moto, a 200 por hora, porque no quiere darse cuenta de lo que pasa a su alrededor, pero, de repente, aparece alguien que le dice que tranquilo, que afloje, y cuando afloja, se da cuenta de las cosas, se da cuenta de que, en la estanteria hay un trofeo de baile entre las botellas de tequila, y que esta sonando su cancion favorita, y que hoy es martes 13 y que ahora mismo, yo me fugaria con él a cualquier parte del planeta, cosas pequeñas que hacen sentir. Ese alguien le ha enseñado a ir despacio y eso le senta bien...

miércoles, 13 de julio de 2011

Le seguire buscando porque se que el me llama y que aqui en la tierra hay una persona que le ama.

Hasta el dia de hoy he conocido a muchos chicos ¿sabes? pero a muy pocos hombres, le he dicho te quiero a la misma persona que termine odiando, y le dije te amo, a la misma que aun estoy olvidando, y esque yo pienso que, no existe ese hombre para mi y pienso que aunque ahora misma esté el en algun lugar de este mundo, jamás le voy a encontrar porque, solo puedo verle cuando cierro los ojos.

:)

El camino a la felicidad no es recto. Existen curvas llamadas EQUIVOCACIONES, existen semaforos llamados AMIGOS, luces de precaucion llamadas FAMILIA, y todo se logra si tienes: Una llanta de repuesto llamada DECISION, un potente motor llamado AMOR, un buen seguro llamado FE y abudante combustible llamado PACIENCIAAAAAAA!!!!!!

martes, 21 de junio de 2011

Ya nada volverá a ser como antes :(

Las personas vienen y van, de cada 100 "conocidos" 1 es para toda la vida. Unos cambian de compañias, ogtros simplemente cambian ells mismos, otros se van a otras ciudades, otros a otros paises... Cada uno de esos 99 de cada 100 que se van, joden. Siempre suelen decirte, "no nos veremos pero seguirá siendo como siempre". La primera vez te lo crees, puede que la segunda también pero a lo largo de la vida recapacitas. Te das cuenta de que esas 99 personas ya no estan, entonces es cuando piensas... "¿Y si ellos no te han dejado a ti y les has dejado tu a elloss?
Mañana te iras a tu pais, no se lo habias contado a nadie para que no cambiaran contigo pero ahora.. ahora no me podré despedir de ti.
Dentro de 3 meses, él también se irá. Hace un mes se fue de mi vida, dentro de 3 meses de mi ciudad, vete también de mi corazón ¿no?
Esto va por todas aquellas personas que a lo largo de la vida han ido y irán desapareciendo poco a poco, para que sepais que siempre os recordaré y que aunque nada vuelva a ser como lo era hasta hoy podremos vernos, quizá dentro de unos años, pero lo haremos. Por todos vosotros, los que ya no estais, los que os ireis, los que tal vez volvais, por todas aquellas personas que desaparecen,que sepais que siempre os RECORDARÉ.

miércoles, 8 de junio de 2011

Noche

Cada noche, cuando me acuesto en mi cama, tengo el impulso de acostarme hacia arriba y girar la cabeza hacia la izquierda. Cierro los ojos y te veo a ti, los abro y te sigo viendo, pero no, no eres real. Con los ojos cerrados parece un poco más real así que los vuelvo a cerrar, estoy unos minutos así, recordando... Cae la primera lagrima. Abro los ojos, tu sigues ahí. No te puedo tocar, no te puedo besar, no puedo hablarte no puedo hacer nada! Estas tan cerca pero a la vez tan lejos... Las lagrimas siguen cayendo una y otra vez. Enciendo la luz, cojo el joyero rojo, lo desmonto y cojo el diario que hay escondido en el fondo. Empiezo a escribir, en cada una de las paginas aparece tu nombre. No puedo evitarlo, no puedo evitarte. Sigo llorando a la vez que escribo. Es mi unica manera de expresar mis sentimientos, a un bolígrafo y a un papel, porque aunque no me puedan dar consejos, al contarles mi vida no me siento como una imbécil. Les escribo uno a uno mis secretos más profundos, ya que ni se reiran de mi ni se enterara todo el mundo... Escribiendo y esribiendo me siento algo mejor, dejo el diario a su sitio y vuelvo a montar el joyero rojo. Me vuelvo a acostar, miro el movil, veo nuestras fotos abrazandonos pero todas son del año pasado. Me gustaría abrazarte una vez más la verdad. Cierro los ojos y sigo pensando, pienso en los días que hemos pasado juntos, en aquellos momentos, los mejores momentos de lo que llevo de vida. Me acabo durmiendo, a la mañana siguiente suena el despertador del movil, lo apago y vuelvo a ver nuestra foto de fondo de pantalla. Una sonrisa se escapa. Pienso en la noche anterior, que casualidad, como todas las noches, he soñado con tigo. Cada mañana me propongo un reto, a partir de las 12 de la noche hasta la noche del día siguiente, me propongo no pensar en ti en 24 horas. De momento, en 3 años, no lo he conseguido ni un solo día. La pregunta es.. ¿lo conseguiré algún día? ¿podré ser feliz sin ti? ¿podré escribir en mi diario sin nombrarte? No lo se, ni yo ni nadie, el tiempo todo lo dirá, o eso espero...

lunes, 16 de mayo de 2011

Cada dos segundos una eternidad...

Miras el chat, no estas.
Pasan dos segundos, miras el mv, nada.
Dos segundos más, inicio, nada.
Otros dos, tu estado, igual.
Dos más, tus fotos, una nueva (guarrilla enseñando el tanga)
Vuelves a mirar el chat, no estas.
Pasan dos segundos, miras el mv, nada.
Dos segundos más, inicio, nada.
Otros dos, tu estado, igual.
Dos más, tus fotos, comentario de la guarrilla.
Vuelves a mirar el chat, no estas.
Pasan dos segundos, miras el mv, nada.
Dos segundos más, inicio, nada.
Otros dos, tu estado, te comenta la guarrilla.
Dos más, tus fotos, nada.
Vuelves a mirar el chat, no estas.
Pasan dos segundos, miras el mv, nada.
Dos segundos más, inicio, comentario nuevo, no es tuyo.
Otros dos, tu estado, nada
Dos más, tus fotos, nada
Vuelves a mirar el chat, no estas.
Pasan dos segundos, miras el mv, sms (orange)
Dos segundos más, inicio, nada.
Otros dos, tu estado, nada.
Dos más, tus fotos, nada
Vuelves a mirar el chat, ESTAS! (no me saludas).
Pasan dos segundos, miras el mv, nada.
Dos segundos más, inicio, nada.
Otros dos, tu estado, nada.
Dos más, tus fotos, nada
Vuelves a mirar el chat, te decides por saludarle tu.
Pasan dos segundos, miras el mv, nada.
Dos segundos más, inicio, comentario tuyo, pone que me odias.
Otros dos, tu estado, (pone te quiero) le dices a la guarrilla que no se lo crea tanto, no va para ella. Da igual, tampoco para mi.
Dos más, tus fotos, le dices a la guarrilla que te desetiquetas porque no quieres que la chica a la que amas lo vea.
Vuelves a mirar el chat, te dice: estaba esperando a haber cuanto tardavas en saludarme, mira mi estado, va para ti.
Pasan dos segundos más, suena el mv, es un número privado, te dice: sal a la puerta, tenemos un regalo para ti. Sales, es él... El mejor regalo del mundo :D

Imbécil♥

Con que facilidad me haces sonreir,
cada palabra que me dices, cada gesto que haces, cada abrazo por imprevisto, cada plan imposible, cada cosa sin sentido, cada una de tus frases, cada vez que respiras, que lloras, cada vez que algo se relaciona con tigo, Sonrio :)
Al principio eras solo el que me hizo perder la verguenza delante de todos aquellos nuevos amigos pero ahora, no solo te has convertido en mi mejor amigo...
Para mi eres más especial de lo que tu crees, y se que yo para ti también lo soy pero no me puedo hacer ilusiones, ya pasó la otra vez.. Son pocos dias de sonrisas, pero intensos. Luego esos dias vuelven durante 2 o 3 semanas más, 1 mes como mucho. Cuando dejamos de hablar, todas esas sonrisas se esfuman como las hojas en el viento. Espero que esta sonrisa de tonta que tengo ahora no se me quite nunca, ni en 2 semanas ni en 3, ni en un mes, ni en un año, NUNCA. Porque cuando creía que ya nada valía la pena, tu le diste sentido a mi vida.
GRACIAS POR EXISTIR IMBÉCIL :)
Tequiero!

martes, 15 de marzo de 2011

Se tu mismo, solo tu.

Todas aquellas personas que renuncian a sus sueños, contradiciéndose a sus sentimientos, es por un simple motivo, tienen miedo a enfrentarse a la realidad, y la verdad que mentirle a los sentimientos es muy difícil. Por lo que lucha por tus sueños, lucha por lo que quieres, no tengas miedo a las criticas, piensa en ti y que nadie te cohesiona tu forma de actuar, porque la forma mas simple de ser Feliz es siendo uno mismo...

Curioso..

Una persona de cada continente elige antes un cigarro que a su hermana.
El 99'99% del planeta prefiere a su hermana.
¿Por que tenias que ser tú esta unica persona en este continente? ¿Por que ese 00'01%?
No lo entiendo... Esto me supera!

domingo, 30 de enero de 2011

VIDA: Algo tan sencill com menjarte un caramel.

Fa 1 hora, mirava la vida d'atra manera, cada una de les coses que tinc o que tenia en cada una d'aquelles montava un show, ara me donat conte de que la vida es tan simple com quan li dones un caramel a un xiquet de 3 anys per primera vegada, sel fica a la boca, el saboreje durant 3 o 4 minuts i pense en lo bo que està, el inspeccione mil·limetre a mil·limetre i als poc minuts s'acabe, el xiquet seguis com si no haguera passat res però durant eixos 3 minuts li havia donat una importància impresionant a aquell petit caramel. Una vegada s'ha acabat que? que passa? ja està. Mentres es menjava el caramel ell soles havia creat un mon imaginari i una vegada s'ha acabat no pot fer res... Pues el mateix passa amb una relació, o amb la simple vida. Quan t'enamores estàs embobà amb el xic que  vols, mentres el tens no pots parar de "inspeccionarlo" mil·limetre a mil·limetre, com un xiquet al caramel, t'imagines un mon junt a ell. Durant tot el temps que estas i no estas amb eixe xic pasen millons de coses. Viviu moltes discusions en que tu et fiques a plorar com una tonta dienli a les teues amigues que tot s'ha acabat però sempre acabeu tornan. Però hui, hui e sigut una altra persona. Crec que soc jo de veritat, jo sent una xica madura, no un xiquet de 3 anys amb un caramel. Hui e acabat les coses de una forma tan extranya. Ha sigut una sensació de un buit impresionant. Tant de temps, tantes llagrimes per a que ara en un simple : s'ha acabat per a sempre, ara soles serem amics i res mes, però esta vegada de veritat, amics. Amb això e manat a la merda la meua vida. Però hi ha que passar pagina. Jo mai creia que haguera sigut capas de dirli aixo a la persona que més me importe en este mon, però a vegades hi ha que elegir i la veritat, nose com o e fet. A la vegada de manarlo tot a la merda e reflexionat, això es lo important, me donat conte de que e madurat i de que la vida té dos costats, i n'hi ha que mirar-la per els dos costats a la vegada. Supong que soc feliç.. no?